by bugün en hassas noktam üzerine yazıyorum; göz. uzun süre birinin gözüne bakamam mesela, hemen sulanır. gözümde bi şey var mı diyenleri hemen ben bakamam deyip yüzümü çeviririm.
herkesin kendine göre zorluk yaşadığı fiziksel engeli vardır. bence bunların arasında en zor olanı göz ile alakalı olanı bir şeyleri görememek. sonradan engelli olanların hafızalarında, hatıralarında o anlar vardır. peki ya doğuşundan beri dünyayı hiç göremeyenler…
hiç göremeyen biri ne görür?
hepimizin aklında karanlık ve siyahlık olduğudur, çünkü gözlerimizi kapatınca karanlık olur. aslında öyle değil çünkü biz görmeye devam ediyoruz, o karanlığın sebebi göz kapaklarımız.
size bunu tariflemek için bi gözünüzü kapatın diğer gözünüz açık olsun, beynimiz kapalı gözle iletişimi kesip açık olan gözümüze yoğunlaşıyor. işte o an kapalı olan gözümüze benzer bi his, göz kapağını bile görememek…
Zor hayatlar sadece yaşayanlar bilir. (:
maalesef, çok düşündürdü beni.