birbirinden kopuk bi galatasaray

aslında bu akşamın böyle olacağını hiç tahmin etmemiştim, geçen sezon 13. olmuştuk, yeni yönetim ve yeni transferler ile bi sinerji yakalamalıydık.

ali sami yen nef stadyumunda 50.000 kişi önünde giresunspor ile oynayacaktık. maç öncesi 5-0 skor beklentim vardı, büyük hayallerin büyük kırıklıkları da oluyormuş.

maça muslera – boey, nelsson, abdülkerim, anholt – midtsjö, sergio – kerem, emre, yunus – seferovic 11’i ile başladık. kağıt üzerinde emre akbaba hariç ideal 11 gibi gözüküyodu. maçın ilk 15 dakikalık bölümüne iyi de başladık, seyirci desteği ile birlikte. ama pozisyon bulmakta zorlandık, benim aklımda kalan bi sergio’nun direkten dönen frikiği bir de kerem’in ceza sahası içinden vurup kalecinin çeldiği şut var.

ilk yarı bitti 0-0 bitti, benim kafamde emre akbaba’nın çıkıp mertens’in girmesi vardı çünkü oyun içinde çok aksıyordu. okan hoca’da emre’yi çıkardı ama gomis’i aldı oyuna 4-4-2’ye döndük. maçın sonucunu görmeden hamlenin iyi mi kötü mü olduğunu anlamak zor tabi.

ikinci yarıda orta saha ile forvetler arasında kopuk bi oyun sergiledik, baskı yapıyorduk ama giresunspor’lular çok rahat pas yapıp topu dolaştırdı. dakikalar ilerliyordu 77. dakikada abdülkerim’in hatalı geri pasında oyunumuza yakışır bi gol yedik.

golden sonra seferovic’in kafa vuruşu harici yine pozisyon yoktu. saçma sapan top dolaştırıp sağ kanatta tüm süreyi yedik. bu kopuk oyun ve sistem’in daha kaç tane transfer ile düzelmesi gerekiyor? umarım bu kaybedilen 3 puan bişeylerin değişmesi için faydalı olur.

dünya’da futbol, artık beklerin oyun kurduğu, atağa dahil olduğu bi oyun haline geldi. belki de bu konuya yoğunlaşmalıyız, van anholt’tan umudum yok ama bi dubois’i görmek lazım sağ bekte.